مطالعه تطبیقی سطح پایداری توسعه در مناطق1و2شهرمشهد

دگرگونی در شرایط شهرها و افزایش سریع شهرنشینی و توسعه‌شهری تغییرات اجتناب‌ناپذیری را در شهرها ایجاد کرده است. لذا، تحلیل پایداری و وضعیت شاخص‌های پایداری در سطح نواحی شهری به عنوان رهیافتی جهت دست‌یابی به توسعه‌پایدار شهری همواره یکی از اهداف مدیران شهری بوده است. از این‌رو، هدف این پژوهش تحلیل و سنجش شاخص‌های پایداری در ناحیه1منطقه1 و ناحیه1منطقه2 به عنوان نمونه مطالعاتی می‌باشد. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی است و با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی انجام شده است. روش گردآوری داده‌ها، کتابخانه‌ای_اسنادی همراه با گردآوری میدانی(تعداد 383 پرسشنامه مردمی) است. در این پژوهش با بهره‌گیری از نظرات 15 کارشناس و با استفاده از تکنیک مکبث، 30 شاخص پایداری وزن‌دهی گردیده و وضعیت پایداری نواحی مورد مطالعه در پنج بعد کالبدی، زیست‌محیطی، نهادی، اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی ارزیابی شده است. بر اساس مقایسات زوجی انجام شده، از میان پنج بعد مذکور، بعد اقتصادی مهم‌ترین بعد پایداری می‌باشد. نتایج تحقیق نشان‌دهنده پایداری کالبدی، اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی ناحیه1منطقه1و پایداری کالبدی ناحیه1منطقه2 می‌باشد. در مجموع ناحیه1منطقه1 نسبتا پایدار و ناحیه1منطقه2 ناپایدار ارزیابی شده است. لذا، می‌توان نتیجه گرفت که تنها توجه به شرایط کالبدی و عملکردی برای جذب ساکنان کافی نیست و عواملی چون وضعیت اقتصادی خانوارهای ساکن نیز در پایدار بودن یک محله تاثیرگذار است. با در نظر داشتن این مهم که بعد اقتصادی مهم‌تر از سایر ابعاد می‌باشد، لذا پیشنهاد می‌شود رسد هرنوع سازوکار برنامه‌ریزی در جهت پایدار ساختن نواحی مورد مطالعه در گام اول باید مبتنی بر بهبود وضع شاخص‌های اقتصادی صورت پذیرد.